Kukumav (Athena noctua)

Tüyleri üst kesimde koyu kahve üzerine küçük beyaz lekelerle kaplıdır, alt kısmında ise bu beyazlıklar geniş çizgiler halini alırlar. Sarı renk gözlerinin üstünde ona sert bir bakış kazandıran beyaz kaşlar bulunur. Alın kısmı ise düz ve alçaktır.
Kukumav yerleşik bir türdür. Kırsal bölgelerde tarlaların ve bahçelerin yakınlarında yaşar. Özellikle bu yeşillik yerleri sever, ancak çok yoğun ormanlık alanlarda yaşamayı da sevmez.
En önemli besini tarla faresidir ve ayrıca çeşitli küçük memeli ve sürüngenlerle de beslenir. Kukumav kuşları genellikle ağaçların gövdelerindeki kovuklarda ya da kayaların arasındaki oyuklarda kendilerine yuva kurarlar. Dişi kukumav üç ile beş arasında yumurta yapar ve 28-30 gün boyunca kuluçka donemi sürer. Kuluçkadan sonra yavru kukumavların tüylenip kendilerine bakabilecek hale gelmeleri 30 günü bulur.

Saksağan (Pica pica)

Uzun kuyruklu, karın ve omuz tüyleri ile el uçma tüylerinin iç tarafları beyaz olan kuşlardır. Diğer vücut tüyleri siyah ve metalik parlaklık gösterir. Metalik yeşil olan kuyruk tüylerinin uçları parlak mavi, ayaklar ve gaga siyahtır. Boyları yaklaşık 46 cm. dir. Böcekler, kuş yumurtaları, solucanlar ve leşler ile beslenirler. Yerli kuşlardır. Doğuda yaşayanların bir kısmı gezicidir. 6-8 arası yumurta yumurtlarlar. Kuluçka süreleri 12 gündür. Yavrunun uçma süresi 16 gündür. Ötüşleri "şak-şak" şeklindedir. Ağaç, dal parçaları ve kökleri üst üste koyarak yaptıkları yuvalarının duvarlarını balçık kullanarak sağlamlaştırırlar. Yuvalarının üstünde bir şapkamsı bir yapı bulunur.

Karabaş martı (Larus ridibundus)

Orta boy bir martıdır. Bütün martılar gibi tüylerinin renk ve şekilleri yaşlarına ve mevsimlere göre değişiklik gösterir. Baş ve gerdan ilkbahar ve yazın çikolata kahverengi renk tonlarında olur( siyah değildir, öyle isimlendirilmesine rağmen).

Kışın bu renkler kaybolup gözünün gerisinde siyah bir nokta kalır. Sene boyunca üstü ve kanat örtü tüyleri kurşuni gri, karnı ve el uçma tüyleri beyaz uçları siyahtır. Kanadın kenarındaki beyaz bölüm çok uzaklardan görülebilir ve tanımlamada kolaylık sağlar. Gaga dibi ve ayaklar kırmızımsı gaga ucu siyahtır.. Gençleri bambaşka bir kılıktadır. Üstleri ve kafasında zencefil kahverengisi , kanatlarında kahverengi lekeler ve kuyruk ucunda siyah bir bant bulunur.Gagası ve ayakları sarı ten rengi olup gaganın ucunda siyah ufak bir bölüm vardır. Erişkin görünüme gelmeleri 2 seneye yakın sürer.

Büyük akbalıkçıl (Egretta alba)

Çok iri bir balıkçıldır. Omuzları ve boynu köşeli, gagası uzun ve kama biçimindedir. Bütün yıl boyunca hep beyazdır. Gagası genellikle sarıdır ancak ilkbaharda siyah olur. Siyahımsı bacaklarının üst tarafı açık sarıdır, ilkbaharda kırmızımsı hale gelir. Üreme döneminde yüzdeki renkler parlaklaşır. Üreme süs tüyleri sırtının alt tarafı üzerinde süslü bir yelpaze oluşturacak şekilde genişler.
DavranışlarıUçuş esnasında boynu derin şekilde kıvrık ve köşelidir. Kanatlarını yavaş vurur ve bacaklarını arkaya uzatır.

Ekin Kargası (Corvus frugilegus)

Her tarafı siyah , menekşe rengi parıltılıdır , erginlerde gaga dibi ve çene altı tüysüz , krem rengidir . Bacak tüyleri uzunca ve paçalık görünümündedir , gaga kalın ve kuvvetlidir , gaga ve ayaklar siyahtır .

Geniş tarım alanlarında , ovalarda , meralarda , çayırlarda yaşar . Yaşlı büyük ağaçların çınarların tepelerinde koloniler halinde yuvalanırlar .

Yurdumuzun her tarafında yaşar , Trakya , Marmara , Kuzey Ege , Kuzeydoğu ve Doğu Anadolu bölgelerinde kuluçkaya yatar , bütün yıl buralarda rastlanır . Orta , Güney ve Güneydoğu Anadoluda sonbahar ve kış aylarında kış göçmeni olarak görülür .

Kışın daha çok tohum , tane ve bitkisel gıdalarla beslenir . Yazın ve ilkbaharda çeşitli böcekler , kurtlar , tırtıl , sümüklü böcek , solucan gibi hayvanlar , bazen leş ve çöplüklerdeki yiyecek artıklarıyla beslenir .

16-18 gün kuluçkadan sunra çıkan yavrular 5 haftada uçarlar ve sonbaharda büyük sürüler oluştururlar , kışıda böyle geçirirler , ilkbaharda kur ve yuva kurma davranışları sergilerler ve üreyen çiftler koloniler oluştururlar .

Uzun mesafeli göç yapmazlar , ancak kışın daha alçak rakımlara ve besinin bol olduğu bölgelere doğru toplu halde yer değiştirirler .

Şahin (Buteo buteo)

Orta boylu, geniş kanatlı, geniş ve kısa boyunlu, orta boylu kuyruğu olan yırtıcı bir kuştur. Uçuş
sırasında kuyruğu yelpaze şeklinedir. Tüylerinin rengi çok koyudan, çok solguna kadar çeşitli renk
varyasyonları gösterebilir. Yetişkinlerde terminal kuyruk bandı siyahımsıdır ve iç bantlardan daha
belirgindir. Gaga rengi sarı, uç kısmı ise siyahtır.
Türkiye'de Buteo vulpinus (Step Şahini) alt türü de görülmektedir.

Yaşam alanı olarak açık alanlara, tarım alanlarına, meralara ve bataklıklara yakın ormanlık alanlarda yaşar ve ürer. Yuvalasını ağaçlara yapar.

Anadolu türkülerinde Şahan olarak geçer.

Etobur (carnivore) bir canlıdır. Tarla faresi, kuşlar, tavşanlar, sürüngenler, amfibiler, böcekler
ve toprak solucanları gibi canlılardan oluşan geniş bir besin tercihi vardır

Yeşilbaş (Anas platyrhynchos)

En büyük yüzey ördeğidir. En yaygın ve en bilinen ördek türüdür. Evcil ördeğin atasıdır. Erkeğin başı yeşil (tüy dökümüne doğru morlaşır), ince boyun halkası beyaz, göğsü koyu kızıl kahverengi, gagası herzaman sarıdır. Aynası mavidir, önden ve geriden iki beyaz çizgi ile sınırlıdır.
Dişinin gagası koyu renkli ve turuncu lekeli, gencinin gagası grimsi pembedir.

Durgun ya da yavaş akan tatlı ve acı sularda yaşar. Kışın içsular, lagünler ve deniz kıyısında bulunur.

Mavi baştankara (Parus caeruleus)

Mavi ve sarı renkli tek baştankara ve tek küçük ötücüdür. Parlak mavi tepesi ile hemen tanınır. Gencinin yanakları ve ensesi sarıdır.

Yaprak döken ormanlarda bol olarak, ibreli ormanlarda daha az sayıda bulunur. Bunların dışında ağaçlıklar, korular, çitler, meyve ve zeytin bahçeleri, palmiyeler, parklar ve bahçelerde bulunur.
Kışın sazlıklarda görülebilir.

Böcek, sinek, tırtıl ve çekirgeler ile beslendiği gibi, bitki tohumları, çiçek polenleri, çeşitli küçük meyveler ve nektarları ile de beslenir.

Büyük Yeşil Papağan (Psittacula eupatria)

İskender papağanı (Psittacula eupatria), papağangiller (Psittacidae) familyasına ait bir papağan türü. Diğer bir, "iskender papağanı" olarak adlandırılan daha küçük bir türden (Psittacula krameri) ayırt edilebilinmesi için büyük İskender papağanı da denilir.

Türkiye'de bulunan iki papağan türünden birisi olan İskender papağanı ayrıca Pakistan, Afganistan ve Hindistan gibi Asya ülkelerinde de bulunur. Diğer papağan türlerinden soğuğa karşı daha dayanıklı olan bu tür, büyük şehirlerin parklarında sürüler halinde de görülebilir.

İskender papağanı 48-58 cm büyüklüğü ile familyaya ait diğer türlerden daha büyük olur. Boynunun ön kısmında siyah ve arka kısmında pembe bir bant vardır. Kanatlarının üstünde (omuzunda) kırmızımsı kahverengi bir leke bulunur. Kuyruk tüyleri mavi-yeşil dir ve kuyruğun ucuna doğru sarı olur. Gagası kıpkırmızı, gözleri soluk sarı renk ve ayakları yeşilimsi bir gri renktir.

Ağaç Serçesi (Passer montanus)

Küçük, zarif ve açıkgöz bir serçedir, her iki cinsi de aynıdır. Başlığı, serçenin aksine, parlak çikolata kahverengisidir ve hiç gri bulunmaz. İnce ve beyaz boyun halkası, beyaz yanakları vardır. Yanağında oldukça belirgin kare şeklinde siyah bir benek bulunur. Alt tarafı gri-kirli sarı, gıdısı düzgün ve siyahtır. Kanat çizgisi geniş ve açık renktir. Yerde ve kuyruğunu genellikle yukarı kaldırarak beslenir. Serçeden daha tıknaz ve yuvarlak, söğüt serçesinden daha küçüktür. Kendine özgü pes bir sesi vardır; ‘tek tek’.

Çıvgın (Phylloscopus collybita)

Özellikleri
Tipik olarak açık renk bacaklı, oldukça düz kafalı, uzun kanatlı bir kuştur ve kendine özgü, tatlı ve kalınlaşan notaların akıcı serisinden oluşan bir ötüşü vardır.

Ötüşü

Sesi tek heceli tatlı bir ‘huu-iit’. Ötüşü çok açık ve basit ritimlidir, sakin başlar, hızlanır daha sonra kuvvetlenir, azalır ve gösterişli bir biçimde sonlanır.

Söğütbülbülü'le çok sık karıştırılır.Zaten her iki kuşta akrabadır.

Küçük sinekkapan (Ficedula parva)

Doğu Avrupa ve orta Asya’da üreme gösterirler. Göçmendirler. Kışı güney Asya’da geçirirler. Erkekleri 11-12 cm büyüklüğündedir. Çoğunlukla vücutlarının üstü kahverengi, altı beyaz, başları gri ve portakal rengi boğazları vardır. Gaga siyah ve geniştir. Şekli ise havayla ilgili böcekçil hayvanlardaki gibi sivri uçludur. Uçarken yakaladıkları böceklere ek olarak, meşe yapraklarının arasındaki tırtılları avlarlar ve küçük yumuşak meyveleri de yerler. Kuyruk kalkıktır ve açtığında beyaz tüyler görülür. Üreme mevsiminde ötüşü Kara sinekkapana benzer. Çoğunlukla dökülen ormanlık bölgelerde özellikle suya yakın yerlerde bulunurlar. Bir ağaç deliği veya benzer oyuklarda açık bir yuva inşa ederler. Yuvalarına 4-7 yumurta bırakırlar.

Kuyrukkakan (Oenanthe oenanthe)

Avrupa ve Asya'da kuyrukkakan cinsinin en yaygın üyesidir.
Avrupa'da açık taşlı ülkelerde yayılış gösteren, göçmen, böcekçil bir türdür. Asya ile Doğu Kanada ve Grönland garantili yerleridir.
Kaya çatlakları ve tavşan çukurlarında yuva yapar. Kızılgerdandan biraz daha büyük olup yaklaşık 14.5-16 cm kadardırlar.
Her iki eşeyin, beyaz bir kıçı ve kuyruğu var. Kuyruğun sonunda siyah ters T-deseni görülür

Leş Kargası (Corvus corone cornix)

Beslenme
Leş kargası da diğer leş yiyiciler gibi, leşleri, yakalayabildiği bütün küçük hayvanları yer, yumurtaları çalar.

Üreme
Leş kargaları, büyük yuvalarını genellikle uzun ağaçların tepesine ya da daha çok tercih ettikleri uçurum kenarlarına, eski binalara ya da direklere yaparlar. Yuvalar, yerde ya da yere yakın olabilir. Yuvada 4-6 kahverengi-mavi ya da yeşil noktalı yumurta bulunur. Dişiler 17-19 gün kuluçkaya yatalar. Erkek dişileri besler. Yavrular 32-36 gün tüyleri çıkıncaya kadar beslenirler.

Sesi
Ekin kargasıyla ayırt edilmesinde en önemli faktör sesleridir, ekin kargası daha yüksek tonda kaaa diye bağırırken, leş kargası daha gırtlaktan, titreşimli ve derin olarak kraa diye sesler çıkarır. Leş kargası gürültücüdür, herhangi bir ağacın tepesinde tünerken, üç ya da dört kez kısa diziler şeklinde ve duraksayarak bağırır.